poniedziałek, 8 czerwca 2015

Madonna della Strada



Ikona Madonna della Strada jest kopią obrazu znajdującego się w Kościele-Matce zakonu jezuitów w Rzymie. Przedstawienie łączy w sobie cechy wschodniej ikony oraz malarstwa zachodniego.
Układ postaci nawiązuje do Hodegetrii, typu ikonograficznego, w którym Maryja to ta, która wskazuje Drogę (może zbieżność tytułów nie jest przypadkowa?). W typie Hodegetrii Maryja przedstawiona jest frontalnie, w półpostaci. Jej lewa ręka podtrzymuje Dzieciątko Jezus. Ono w lewej dłoni trzyma rotulus albo księgę, prawą – błogosławi. Prawa dłoń Maryi wskazuje na Jezusa. W tym szczególe różni się typ ikonograficzny i przedstawienie Maryi jako Madonny della Strada. Tutaj dłoń skierowana jest w stronę widza, wyraża gest ofiarowania.
Tę prawą dłoń „Pani Dobrej Drogi” oglądać można od 2006 roku. Wówczas wizerunek przeszedł renowację i dłoń została odkryta. Podczas konserwacji ujawniono, jak dalekim zmianom ulegał obraz w ciągu wieków: oryginalne malowidło było freskiem, w późniejszym czasie odspojonym od ściany i przeniesionym na płótno. Wiązało się to z powstaniem ubytków i licznych spękań. Aby zachować ciągłość malatury i jej blask, wizerunek poddawano wielokrotnym przemalowaniom. Tło z czasem nabrało ciemnego, niemal czarnego odcienia. Z partii cielesnych widoczne zostały jedynie twarze obu postaci i dłonie Jezusa. Zmianie uległy oryginalne kolory szat.
W tej sytuacji konserwatorzy podjęli próbę przywrócenia malowidłu jego poprzedniego wyglądu. Obraz oczyszczono, zdjęto warstwy pociemniałych werniksów i przemalowań. Dzięki temu ujawniły się zakryte szczegóły oraz pierwotne, migotliwe kolory. Na koniec wizerunek został przytwierdzony do płyty z szarego łupka 75x68 i powrócił na swoje miejsce, w bocznym ołtarzu Kościoła del Gesu.
Obraz powstał w XIII-XIV wieku. Namalowany był na wewnętrznej ścianie małego kościółka, należącego do jednego z rzymskich rodów. Kościół ten został przekazany założycielowi jezuitów Ignacemu Loyoli w 1540 roku przez papieża Pawła III. Kiedy świątynia nie mogła pomieścić stale rosnącej liczby wiernych, przychodzących do ojców jezuitów, rozpoczęto w 1568 roku budowę nowego kościoła - Najświętszego Imienia Jezus. Fresk został wykuty ze ściany starego kościoła i w 1575 umieszczony w bocznej kaplicy nowego.




Dla ciekawych historii i perypetii związanych z ikoną - polecam artykuł Daniele Libanori, S.J. (tłum R. Więcek SJ) http://www.robertwiecek.pl/index.php?id=duchowosc_ign&idn=2176



deska lipowa 42,5x38, lewkas, tempera żółtkowa, złoto 23 ct  
(zdjęcia przedstawiają tę samą ikonę)
ujęcie podczas pracy

Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus


Ikona na okazję I Komunii Świętej. Dzieciątko Jezus ma na piersiach złoconą hostię, w którą wpisany jest "łaciński" podpis IHS. Ta wizja przypominać ma o realnej i rzeczywistej obecności Jezusa w postaci eucharystycznej.

deska lipowa 30x20, lewkas, tempera żółtkowa, złoto 23 ct